Alzheimer en liefde….
Elke dag word ik wakker
uit een donkere lange nacht
Het is licht, de zon lacht
maar ik zie geen licht
ik zie alleen je mooie gezicht
.
Je bent de vrouw van mijn leven
zo is het altijd gebleven…
ook al ben je nu dement
ik ben nog steeds een gelukkige vent
.
Je bent niet meer die vrouw van toen
maar je ogen spreken nog elke dag
de taal der liefde, de taal der lach
en een kus vandaag is nog steeds dezelfde zoen
.
Aan seks doen we al lang niet meer
maar knuffelen, dat is ons ritueel
elke dag, keer op keer
nooit genoeg, nooit teveel
.
Alzheimer maakt je hoofd leeg
brengt verwarring teweeg
we kijken elkaar aan en we hoeven niets te beloven
liefde komt meteen naar boven
.
Ik heb je lief, vrouw van mijn leven
blijf nog even in mijn armen
ik houd je vast en fluister zacht
wat ben je mooi als je lacht…..
M.C. Eberhart